{2023} मराठी बोधकथा | Marathi Bodh Katha | bodh katha moral stories in marathi

 मित्रांनो कथा कोणाला ऐकायला आवडत नाही सगळ्यांनाच कथा ऐकायला आवडतात तर आपण आज आपण असा काही करणार उद्या की सुप्रसिद्ध आहेत आणि त्या तुम्हाला ऐकायला नक्कीच आवडतील.

1. मराठी बोधकथा - गरीब शेतकरी

 एकादशी फारसा गरीब शेतकरी असतो त्याच्याकडे अगदी थोडीशी जमीन असते की त्याच्यावर तो काम करत असतो त्याचं कुटुंब त्या जमिनीमध्ये काम करून त्यांच्या गरजा त्यांच्या काही घडत असतात त्या पूर्ण करत असतात कमी जमीन असल्यामुळे त्यांच्या प्राथमिक गरजा खूपच कमी होतात आणि ते नेहमी दुःख दुःख राहत दुःखात राहत असतात तर ते नेहमी देवाला अशी प्रार्थना करत असतात की हे देवा मला जास्त जमीन मिळवून त्या जमिनीवर काही तरी करेल आणि माझं कुटुंब सुखी होईल त्यामुळे नेहमी देवाकडे प्रार्थना करत असतात 

तर प्रार्थना करता करता एका दिवशी होतो काही विचार करतो की आपण खरंच त्यांना दर्शन दिले पाहिजे आणि दर्शन देव काय करतो की ठरवत त्यांना दर्शन आपण घेऊ या तर एके दिवशी असा होतो की तो एक दिवशी सकाळी जागा होतो आणि देवाचे दर्शन दर्शन केल्यानंतर त्याला थोडासा आनंद होतो आणि तो देवाला म्हणतो की हे देवा माझ्या सर्व काही गरजा पूर्ण होते तेव्हा देव प्रकट होतो 

आणि त्यांना म्हणतो की आता तू काय कर आप्पा जायला सुरुवात सुरुवात कर आणि आता सूर्य उगवला आहे तेव्हापासून तुझी पर्यंत पडशील सूर्य मावळेपर्यंत पर्यंत ची जमीन तुझी होईल जर तू जेवढे जास्त तेवढे जमीन होईल.

तर त्याने बघायला सुरुवात केलं पण त्याला आता त्याच्या मनामध्ये असं होतं की आपल्याला सर्वात जास्त जमीन मिळवायची आहे म्हणून तो सारखा पाहत होता सारखा पडत होता पण तो सुद्धा विश्रांती घेत नव्हता पण सूर्यास्तापर्यंत तू त्याला 108 घातली होती की तू इथून करायला सुरुवात केली सूर्यास्तापर्यंत तुला त्यात परत जागी यावे लागेल 

तर तो कसातरी जाऊन कसातरी वेढा घालून परत आला पण तू दिवसभर करत असल्यामुळे त्याला अतिशय थकल्यासारखं झाला आणि जागेवर आल्या आल्या तर रक्ताची उलटी झाली व तो खाली पडला आणि तिथेच मरण पावला हे पाहून देव तेथे आला आणि देव त्याला म्हणाला.

तू आताच्या जेवढे जमिनीवर पडलेला आहेस तेवढे जमीन अशी तुला गरज होती आणि तू तर त्यासाठी इतका लांब पर्यंत गेला पण तो आता मरण पावला होता तेव्हा त्याला जे देवाने जीव जिवंत केले आणि म्हटले की बघितलं तुला फक्त एवढेच जमिनीची गरज होती आणि तू एवढं करत होतास हे बघून तो शेतकरी देवाला क्षमा मागायला लागला

आणि म्हणाला की मी या यानंतर खूप कष्ट करेन आणि स्वतःच्या जीवावर जमीन दिली तेव्हा देव प्रसन्न झाला आणि अदृश्य झाला.

तात्पर्य  - व्यास हा विनाश आलाच निमंत्रण देतो अति तिथे माती

2. मराठी बोधकथा - कावळा आणि कोल्हा

एकदा काय झाले की एकदा एक कावळा हरणावर मध्ये फिरत असतो तेव्हा त्याला एक चपाती चा तुकडा भेटतो तो तुकडा तोंडात धरतो आणि एका जंगलातील एका झाडावर जाऊन बसतो चपाती खाण्याचे विचार करत असतो तेव्हा त्याच्या मनामध्ये येते की ही चपाती आज भेटलेली आहे तर आता उद्या पर्यंत पाणी शोधण्याचे आपल्याला गरज लागणार नाही.

तेव्हा त्याला असे दिसते की झाडाखाली मी कोल्हा जात असतो तो कोल्हा वरती बसलेल्या काव्याकडे बघतो आणि विचार करतो की त्या गोव्याच्या सूचीतील चपाती आपल्याला भेटली पाहिजे म्हणून काही एक युक्ती लढवतो 

तो म्हणतो की काय भाऊ कसे आहात फार दिवसांनी तुमचे दर्शन झाले खूप दिवस झाले तुमचे गाणे ऐकले नाही एखादा मधुर गाणं म्हणून दाखवा ना तेव्हा कावळ्याला आनंद होतो आणि तो आनंदात असा विचार करायला लागतो की आपण एखादा गाणं म्हणून दाखव आणि तेवढ्यात तो आपल्या तोच उघडतो आणि तो चुकल्यावर त्याच्या तोंडातून चपाती खाली पडते 

आणि लगेच कोको कोला जाती-जमाती घेतो आणि पळून जातो तेव्हा पळून गेल्यानंतर तो एका पाण्याच्या नदीपाशी जातो नदी पार केल्यावर तू त्यामध्ये पाणी पिण्यासाठी वागतो तेव्हा त्याला तरच प्रतिबिंब त्यात दिसतात तेव्हा त्याला असे वाटते की अरे हा तर अजून एक कोल्हा आहे तू माझ्यासारखी चपाती आहे जर मी त्याच्याकडून युक्ती लढवून जर चपाती घेतली तर आपल्याला दोन चपात्या होतील म्हणून तो विचार करतो आणि लगेच तोंड उघडतो तर बघतो तर काय त्याच्यात तोंडातील चपाती नदीमध्ये पडते आणि जी हवी ती चपाती देखील त्याच्या हातातून सुटून जाते.

तात्पर्य - लालच खूप वाईट सवय आहे

3. मराठी बोधकथा - कबूतर आणि शिकारी

एका जंगलात आणि खूप सारे कबूतर असतात खूप सारे कबूतर असतात तर एक शिकारी असं ठरवतो की आपण या कबुतराची शिकार करायची तर त्यासाठी तो काय करतो कि एक जागा तयार करतो.

मोठा असला तयार करतो आणि त्यामध्ये डाळींबाचे काहीबी त्यामध्ये ठेवतो तर ते डाळिंबाची बी ठेवलेले पाहून ते कबूतर येथील आणि ते डाळिंब खातील आणि तेव्हा आपण त्यांना पकडून जाळी मध्ये अडकून घेऊन असत्या त्याचं मत असतं पण तो काय करतो किती आहे तो घेऊन टाकून देतो आणि त्यानंतर खूप कबूतर आणि ते डाळिंब खाण्यासाठी त्या झाडावर बसतात.

आणि झाल्यावर बसल्यानंतर तो शिकारी त्या कबुतरांना त्याच्यामध्ये कडून घेतो तेव्हा त्यांना कबुतरांना असे लक्षात येते की आपण आता पकडले गेलेले आहोत तरी या पासून कसं कसं सांगायचं तर येथे कबूतर आपण आपलं प्रयत्न करत असतात परंतु उद्या मधून त्यांची सुटका होत नाही तेव्हा ते काय करतील तर एक एक जण प्रत्येक जण आपल्या परीने प्रयत्न करत असतो तेव्हा एक त्यामध्ये एक म्हातारा कबूतर असतो.

मात्र कबूतर खूप अनुभव असलेला असतो तो काय म्हणतो की आपण जर 11 जणांनी प्रयत्न केले तर आपण कधीच सोडू शकणार नाही जर आपण सर्वांनी एकदाच फोडण्याचा प्रयत्न केला तर आपण या जागा सोडून जाऊ तर सर्व कबूतर त्याचा ऐकतात आणि नंतर तसंच सगळे जण एकटाच उडायला सुरू करतात आणि त्यानंतर ते जाळ्यात सहित सगळेजण मिळून तेथून उडून निघून जातात तर या आपल्याला असे शिकायला भेटते की जर तुम्ही एकदा दाखवली तर त्याची ताकद सर्वापेक्षा जास्त असते

तात्पर्य: मित्रांनो या बोधकथा येतो आपल्याला एकताची ताकद लक्षात येते.

4. मराठी बोधकथा - वेळेचे महत्व

एका राज्यांमध्ये घोडेस्वार असतो तर तो आपल्या गुन्ह्याची चांगली निगा राखत असतो पण एक दिवशी होतं काय की त्यांच्या घोड्याचा एका पायाच्या नारीचा एक हिरा तुटून पडतो आणि दुसरा खेळा बसवण्याचे काम त्यांना मागे टाकलेले असतात काही वेळाने लढाईला जाणार असा इशारा देण्यात येतो .

तेव्हा सिंग बाजूला स्तातुस वर आपल्या घोड्यावर बसून लढाईच्या जागेकडे निघतो तिथे गेल्यावर त्या फौजेचा सेनापती सोडलेला असतो की सर्वांनी आपली बॉडी भरतात सोडून शत्रूवर तुटून पडायचा आहे आणि पाटला करायचा आहे झालेला असतो किंवा पडल्यामुळे सेल झालेल्या बोलायची नाव पडले होते.

 त्यामुळे चालायला लागतो त्यांना एका दगडावर त्याचे पाया पडल्याने स्वार घोड्यावरून खाली पडतो आणि व शत्रूच्या हाती लागतो आणि शत्रू त्याला लगेच तिथे मारून टाकतात

तात्पर्य : वेळच्या वेळी काम न करता ते आळसाने पुढे ढकलणे ही सवय वाईट व घातक आहे.